با نام اویی که یکتاست

مدتها بود که می خواستم برای پسر گلم وبلاگ درست کنم چقدر سعی کردم امانشدآخه من در این شهر تنها و کسی نبود کمی تورونگه داره تا من به کارهای عقب مانده ام برسم چند وقتی که برات وبلاگ درست کردم و باز نتونستم برات عکس وخاطره بزارم.

پسرم به کوچکی و به قلب پاکت منو ببخش.

ولی همه تنبلی هامو برات جبران میکنم عکس ازسونوتا.......... وچند سطری درباره عکسها برات می نویسم.

نمی خوام بگم خاطرات نویسیم خوبه ولی تا اونجایی که بتونم برات می نویسم امید دارم روزی که می خونیش ازشون خوشت بیاد.(اشکال نداره همش چند ماه که دیر شروع کردم)